ΚΟ­ΛΕ­ΚΤΙ­ΒΑ ΚΑ­ΦΕ­ΝΕΙΟ «ΤΟ ΠΕ­ΡΙ­ΒΟ­ΛΑ­ΚΙ»

Ένας νέ­ος αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νος χώ­ρος

Αν η κρί­ση εί­ναι ευ­και­ρία, τό­τε εί­ναι ευ­και­ρία να ε­ξε­τά­σου­με και να ε­πα­να­προσ­διο­ρί­σου­με τους ό­ρους «αυ­τόορ­γα­νω­ση» και «αλ­λη­λεγ­γύη». Αυ­τός ή­ταν και ο στό­χος της ο­μά­δας ερ­γα­σίας «Η Πο­ρεία». Όταν ε­φτά φί­λοι, λό­γω της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης, βρέ­θη­καν ά­νερ­γοι α­πο­φά­σι­σαν να μην το βά­λουν κά­τω και να δη­μιουρ­γή­σουν μια κο­λε­κτί­βα κα­φε­νείο το «Πε­ρι­βο­λά­κι».
Η ι­δέα για τη δη­μιουρ­γία του ήρ­θε ξαφ­νι­κά. Η πο­ρεία για την πραγ­μα­το­ποίη­σή του, ό­μως, ή­ταν συ­γκε­κρι­μέ­νη. Η δη­μιουρ­γία του α­στι­κού συ­νε­ται­ρι­σμού έ­χει συ­γκε­κρι­μέ­να βή­μα­τα. Αρχι­κά το κα­τα­στα­τι­κό, με­τά οι τυ­πι­κές ά­δειες, που α­παι­τού­νται για την έ­ναρ­ξη κά­θε και­νού­ριου μα­γα­ζιού, και τέ­λος η προ­σω­πι­κή δου­λεία για τη δη­μιουρ­γία του χώ­ρου. Αυ­τή τη φό­ρα, ό­μως, ό­λα αυ­τά δεν συ­νέ­βη­σαν για να δη­μιουρ­γη­θεί έ­ναν α­κό­μα κα­φε­νείο. Σκο­πός της ο­μά­δας ή­ταν η δη­μιουρ­γία ε­νός χώ­ρου που οι ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις δεν θα έρ­χο­νταν σε α­ντί­θε­ση με την α­ξιο­πρέ­πεια και τη δη­μιουρ­γι­κό­τη­τα, ό­που δεν θα υ­πήρ­χαν ερ­γα­ζό­με­νοι και α­φε­ντι­κά, πά­ρα μό­νο αλ­λη­λεγ­γύη, ι­σό­τη­τα και συ­ντρο­φι­κό­τη­τα. Γι' αυ­τό, ό­πως μας δή­λω­σαν, «δεν εί­ναι ό­τι τώ­ρα που έ­χου­με το μα­γα­ζί γί­να­με α­φε­ντι­κά. Όλοι εί­μα­στε ερ­γα­ζό­με­νοι. Κα­ταρ­γή­σα­με την έν­νοια του α­φε­ντι­κού-ερ­γό­δο­τη και την λει­τουρ­γού­με μέ­σα α­πό τη συ­νέ­λευ­σή μας».
Για αυ­τό τον λό­γο ό­λοι ό­σοι χρειά­στη­κε και χρειά­ζε­ται η ο­μά­δα εί­ναι ε­πι­λεγ­μέ­νοι προ­σε­κτι­κά. Από τον δι­κη­γό­ρο που βοή­θη­σε στην δη­μιουρ­γία του κα­τα­στα­τι­κού και τον μη­χα­νι­κό για τις ά­δειες έως τους πα­ρα­γώ­γους των πρώ­των υ­λών εί­ναι άν­θρω­ποι που α­σπά­ζο­νται τη λο­γι­κή της κο­λε­κτί­βας και προ­πα­ντός θέ­λουν να συμ­με­τά­σχουν στο εγ­χεί­ρη­μα. Άλλω­στε, τα πά­ντα στο «Πε­ρι­βο­λά­κι» εί­ναι προ­σε­κτι­κά δια­λεγ­μέ­να για να συμ­βάλ­λουν στο σκο­πό του, α­πό τον ζα­πα­τί­στι­κο κα­φέ έως τα βιο­λο­γι­κά πορ­το­κά­λια.
Η αλ­λη­λεγ­γύη, λοι­πόν, δεν συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει μό­νο τα μέ­λη του συ­νε­ται­ρι­σμού άλ­λα ό­λους τους ε­μπλε­κό­με­νους. Από τον πα­ρα­γω­γό έως τον πε­λά­τη. Για αυ­τό τα προϊό­ντα α­γο­ρά­ζο­νται στην δι­καιό­τε­ρη για τον πα­ρα­γω­γό τι­μή και προ­σφέ­ρο­νται στην πλέ­ον συμ­φέ­ρου­σα για τον πε­λά­τη. Και ε­δώ ξε­δι­πλώ­νε­ται και μια α­κό­μα πτυ­χή. Αυ­τή της δια­σκέ­δα­σης στην ε­πο­χή της κρί­σης, της α­νά­γκης για έ­ναν τό­πο συ­νά­ντη­σης, που θα εί­ναι προ­σβά­σι­μος σε ό­λους. Για αυ­τό το λό­γο οι τι­μές δια­τη­ρού­νται χα­μη­λές. «Δεν το κά­νου­με για να έρ­θου­με σε α­ντι­πα­ρά­θε­ση με τα άλ­λα μα­γα­ζιά, α­πλώς έ­χου­με πλή­ρη ε­πί­γνω­ση της οι­κο­νο­μι­κής κα­τά­στα­σης. Άλλω­στε αυ­το­σκο­πός μας δεν εί­ναι το κέρ­δος», ό­πως μας ε­ξή­γη­σαν οι ί­διοι. «Πέ­ρα α­πό το βιο­πο­ρι­στι­κό κομ­μά­τι του μα­γα­ζιού μάς εν­δια­φέ­ρει η δη­μιουρ­γία προ­σω­πι­κών σχέ­σεων. Δεν πι­στεύου­με ό­τι θα αλ­λά­ξου­με τον κό­σμο ή τη ζωή μας. Δο­κι­μά­ζου­με τους ε­αυ­τούς μας μέ­σα α­πό αυ­τό εγ­χεί­ρη­μα, για αυ­τό τον λό­γο θέ­λου­με και ο κό­σμος που έρ­χε­ται στο μα­γα­ζί να το νιώ­θει δι­κό του και να μας βο­η­θά να γί­νου­με κα­λύ­τε­ροι», κα­τα­λή­γουν.
Αν δού­με την μι­κρή του πο­ρεία, το «Πε­ρι­βο­λά­κι» σι­γά-σί­γα κα­τα­κτά τους στό­χους του. Στα ε­γκαί­νια του, που έ­γι­ναν την πε­ρα­σμέ­νη Τε­τάρ­τη, εί­δα­με πα­λιούς άλ­λα και νέ­ους φί­λους να συ­να­ντιού­νται και να κου­βε­ντιά­ζουν στον ά­ψο­γα προ­σεγ­μέ­νο χώ­ρο του.
Μα­ρί­να Καλ­λέρ­γη

* Το κα­φε­νείο «Πε­ρι­βο­λά­κι» βρί­σκε­ται στην ο­δό Αθη­ναίου 7 και Πλα­τεία Ηούς στα Κά­τω Πε­τρά­λω­να, τη­λ:             2130237687    

  http://epohi.gr/portal/portal/koinonia/13131-sss-ss-l-ssssr