 |
| Του Χρήστου Λάσκου |
Έτσι μας έγραψε ο Μιχάλης Μητσός από τη στήλη του στα σαββατιάτικα «Νέα»: η πρόοδος δεν υπάρχει. Και μαζί πως ο κόσμος και η ιστορία του δεν έχει νόημα. Σα να λέμε, η ιστορία είναι διαδικασία χωρίς Υποκείμενο και Τέλος. Χάρηκα, καταρχήν, γιατί νόμισα πως ο Αλτουσέρ απόκτησε οπαδούς ακόμη κι ανάμεσα στους ακραιφνείς εκσυγχρονιστικάριους. Όχι από τους πλέον κραγμένους, βέβαια, αλλά σίγουρα από τους ακραιφνείς. Με είχε υποψιάσει λίγο το πρώτο μισό της επιφυλλίδας του, όπου επιχειρούσε να υπερασπιστεί τους μαχητές Μανδραβέλη, Καμπύλη, Κανέλλη και Μπάμπη Παπαδημητρίου από τις άδικες επιθέσεις που δέχονται από ανώνυμους Συριζαίους μέσω διαδικτύου –και όχι μόνο. Αλλά ένας τόσο φιλοσοφικός τίτλος με προϊδέαζε πως κάτι περισσότερο από την υπεράσπιση των μαχητών θα έπαιζε παρακάτω. Και όντως έτσι ήταν. Διότι γρήγορα αποκαλύφθηκε πως δεν ήταν μόνο η πρόοδος που δεν υπάρχει. Και η τελειότητα δεν υπάρχει και η αρμονία. Όπως και ο ορθός και μοναδικός τρόπος με τον οποίο πρέπει να ζει κανείς. Και ποιοι είναι αυτοί που δεν ξέρουν για την ανυπαρξία (!) όλων αυτών; Φαντάζομαι οι ίδιοι που παρενοχλούν τους μαχητές. Ανώνυμοι και επώνυμοι Συριζαίοι, γνήσιοι απόγονοι του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού, οι οποίοι θέλουν δια πυρός και σιδήρου να επιβάλουν «ορθές νόρμες ζωής» σε όλους τους ανθρώπους. Επικίνδυνοι ιδεολόγοι που νομίζουν ακόμη πως ο κόσμος μπορεί να αλλάξει με τη συμμετοχή των πλειοψηφιών και ν’ αλλάξει, μάλιστα, ριζικά από πολλές και σημαντικές απόψεις. Θα μπορούσα εύκολα κι εμπειρικά να αποδείξω πως πρόοδος υπάρχει παραθέτοντας σπουδαίες γνωστικές επιτυχίες της ανθρωπότητας και μαζί τεράστιες βελτιώσεις στις συνθήκες ζωής των ανθρώπων. Υποδεικνύοντας παραδειγματικά την κατάργηση της δουλείας ή τα μεγάλα βήματα τα σχετικά με την ισότητα των γυναικών, τα κοινωνικά δικαιώματα και την επέκταση της πρόσβασης σε υγεία και παιδεία ενός αυξανόμενου αριθμού ανθρώπων. Βήματα προόδου ων ουκ έστιν αριθμός. Και πάντα με τον ίδιο τρόπο: με μεγάλους αγώνες, μεγάλα όνειρα και μεγάλο πάθος. Σε συλλογικό, αλλά και σε ατομικό επίπεδο. Είναι δυνατόν να μην τα γνωρίζει αυτά τα στοιχειώδη ο Μητσός; Δεν ξέρω. Νομίζω πως το πιο πιθανό είναι πως τον τυφλώνει η ανάγκη να καταδικάσει τους «ιδεολόγους», κι έτσι του διαφεύγουν αρκετά από τα προφανή υπάρχοντα εκεί έξω στον κόσμο, μαζί και οι τόσες πραγματικές πρόοδοι. Γιατί, όμως, τόση μανία με τους «ιδεολόγους»; Μα γιατί ο εκσυγχρονιστής δεν είναι παρά μετωνυμία του συντηρητικού. Και ιδίως σήμερα, στη συγκυρία της τρομερής κρίσης, θέλει, από το μετερίζι στο οποίο τάχθηκε, να υπερασπιστεί το υπάρχον από όλες τις πιθανές επιβουλές. Όσοι θέλουν να αλλάξουν πολύ τα πράγματα είναι επικίνδυνοι. Όχι, όπως προσχηματικά λέγεται, γιατί δεν θα τα καταφέρουν γινόμενοι υποκείμενα της ετερογονίας των σκοπών, αλλά αντίθετα, γιατί μπορεί και να τα καταφέρουν. Οι αριστεροί δεν υπόσχονται την ευτυχία. Αυτό το έκαναν πολύ περισσότερο οι φιλελεύθεροι πρόγονοι των εκσυγχρονιστών. Αναρωτιούνται, ωστόσο, οι αριστεροί γιατί μια ριζικά εξισωτική πρόταση στο οικονομικό πεδίο να θεωρείται ουτοπική; Για τους κομμουνιστές, η επανάσταση απαιτείται όχι για να φέρει την «αρμονία», αλλά την ισότητα. Να εξασφαλίσει δηλαδή σε όλους τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις, ώστε να μην τους απαγορεύεται η ευτυχία: αν θα τη βρουν, το βλέπουμε. Όμως ας μην εμποδίζονται τουλάχιστον να την επιδιώξουν. Γιατί είναι ουτοπικό να επιδιώξουμε συλλογικά και δημοκρατικά την εξάλειψη των προσβλητικών για την ίδια την αξία του ανθρώπου ανισοτήτων στον πλούτο και το εισόδημα; Η ουτοπία ενέχει μια ιδέα τελειότητας, αρμονίας, οριστικού. Αντιθέτως, η ίση διανομή και ο συλλογικός έλεγχος των μέσων παραγωγής δεν επιδιώκει την «Αρμονία». Αυτό που κάνει είναι να ισχυρίζεται πως είναι απολύτως εφικτή μια κατά πολύ καλύτερη –και όχι «τέλεια»- ζωή για όλους τους ανθρώπους, την ίδια στιγμή που αντιλαμβάνεται πως δεν γίνεται ουσιώδης μετασχηματιστική πολιτική χωρίς κάποιο είδος «οράματος», δηλαδή πάθους. Ο κομμουνισμός δεν είναι η κοινωνία της «απόλυτης και απολύτως διασφαλισμένης ευτυχίας», δεν συνιστά Βασιλεία των Ουρανών. Είναι η κοινωνία, ωστόσο, που θα καταστρέψει κάποια από τα σημαντικότερα εμπόδια για την αναζήτηση της ευτυχίας –αιτήματος, όπως προείπα, του κλασικού φιλελευθερισμού καταχωρημένου ήδη στο επαναστατικό αμερικανικό Σύνταγμα. Όπως γράφει ο Γκόραν Θέρμπορν, «[κ]ανένα πολιτικό σχέδιο δεν μπορεί να εγγυηθεί ευτυχία, υπάρχει μια υπαρξιακή διάσταση στην ανθρώπινη ζωή που δεν ανάγεται σε κοινωνική ρύθμιση. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι θα πρέπει να διατηρήσουμε τις κακές κοινωνίες μέσα στις οποίες διαβιούμε, επειδή δεν έχουμε ένα εσχατολογικό αίτημα μπροστά, προκειμένου να έλθει η απόλυτη ευτυχία. Το γεγονός ότι δεν στοχεύουμε στη Βασιλεία των Ουρανών, δηλαδή, δεν σημαίνει καθόλου ότι γίνεται αποδεκτή η σημερινή συνθήκη με όλες της τις βελτιώσεις. Υπάρχουν μια σειρά πράγματα εξαιρετικά σημαντικά, η αναφορά ας πούμε στην επίλυση έξι επτά αντιθέσεων που έχουν να κάνουν με την οικονομική εκμετάλλευση, με την καταπίεση, με τους πολέμους, με τη μαζική πείνα, με τη συστηματική διάκριση σε βάρος γυναικών, φυλών, εθνοτήτων, με την οικολογική κρίση που είναι μπροστά, τα οποία είναι ήδη επαρκείς λόγοι για να ισχυριζόμαστε την ανάγκη επαναστατικής, ριζικής αλλαγής του υπάρχοντος». Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Και αν ο Μητσός δεν το βλέπει, τότε ας κάνει μια προσπάθεια. Αλλιώς φοβάμαι πως θα συνεχίσει να περιπίπτει σε αγαπητικούς προς γραφειοκράτες ρομαντισμούς, απαράδεκτους για έναν εκσυγχρονιστή, σαν αυτόν που καταγράφεται στην παράγραφο που ακολουθεί: «Πολλοί καταγγέλλουν τους γραφειοκράτες και υμνούν τους ιδεολόγους. Όμως οι άνθρωποι που αποχαιρετούν με ένα φιλί το σύντροφό τους το πρωί, κάθονται εννιά με πέντε σε ένα γραφείο και επιστρέφουν το βράδυ στο σπίτι ανυπομονώντας να φάνε κάτι νόστιμο και να βρουν κάτι να δουν στην τηλεόραση, είναι χίλιες φορές προτιμότεροι από τους ψυχρούς δημαγωγούς […] οι οποίοι έχουν συλλάβει ένα εμπρηστικό όραμα του κόσμου και είναι έτοιμοι να χύσουν το αίμα εκατομμυρίων συνανθρώπων τους για να εξασφαλίσουν την επιβολή του συστήματός τους». Γιατί υπάρχει και μια άλλη κατηγορία. Όσοι και όσες απεργούν από αλληλεγγύη σε συναδέλφους τους με απώλεια μεροκάματου και χωρίς κανένα προσωπικό όφελος παρά μόνο τη χαρά για το σωστό, όσοι και όσες υπερασπίζονται τα δημόσια αγαθά υποθηκεύοντας την «ησυχία» τους, όσοι και όσες αναζητούν τρόφιμα και ρούχα για τους εξαθλιωμένους της κρίσης και μαγειρεύουν ή σερβίρουν ιδιοχείρως σε κοινωνικές κουζίνες, όσοι και όσες… Αυτοί είναι ο κομμουνισμός, και είναι ό,τι λιγότερο ολοκληρωτικό μπορούμε να φανταστούμε. Ενεργοί και αγωνιζόμενοι άνθρωποι, πραγματικός φραγμός στον αυταρχισμό και τους αναγκαστικούς φετφάδες. Εξαιτίας τους δεν θα κυλίσει ο κόσμος αυτή τη φορά.
http://www.rednotebook.gr/details.php?id=8837
|
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013
Η πρόοδος δεν υπάρχει
Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013
New Internationalist Magazine (UK).Εξαιρετικό ρεπορτάζ για τις συλλογικότητες & δομές αλληλεγγύης της Αθήνας
Ελλάδα: Τι έκανε μετά το κίνημα της πατάτας;
Της Alexandra Saliba
Ακόμα και μετά την εξασφάλιση δισεκατομμυρίων σε δάνεια από τη λεγόμενη «Τρόικα», η ελληνική οικονομία συνεχίζει να συρρικνώνεται σε ανησυχητικό ρυθμό. Οι θέσεις εργασίας εξαφανίζονται. Η ανεργία είναι διπλάσια από τον μέσο όρο της ευρωζώνης και 55% των ατόμων ηλικίας μεταξύ 15 και 24 ετών δεν μπορούν να βρουν δουλειά.
Το ένα τέταρτο του ελληνικού πληθυσμού ζει τώρα σε συνθήκες φτώχειας - ένα ποσοστόχειρότερο από το Ιράν ή το Μεξικό. Και με τους φόρους να αυξάνονται, τον κατώτατο μισθός ναπέφτει, και τηn κοινωνική πρόνοια να αποσύρεται, είναι δύσκολο να δούμε μια θετική πλευρά.
Πολλοί Έλληνες σταδιακά συμβιβάζονται με την κατάρρευση του αποτυχημένου κοινωνικού καιπολιτικού συστήματος. Παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και αντιμετωπίζουν κρίσιμα ζητήματα μέσα από τον ακτιβισμό και την τοπική συλλογική δράση. Υπάρχουν σημάδια ενός μετασχηματισμού του τρόπου ζωής, ενσωματώνοντας τις αξίες και τα κοινωνικά πρότυπα του παρελθόντος.
Μια εγκράτεια και αυτάρκεια παλιάς εποχής που είναι όμως συνυφασμένη με πιο σύγχρονες ιδέεςόπως η βιώσιμη διαβίωση και η ηθική κατανάλωση. Η ποικιλομορφία και η εξάπλωση μικρώνκολεκτίβων σε όλη την Ελλάδα, μας δείχνει τη δύναμη της συλλογικότητας και τις δυνατότητες για ενα μεταβατικό μοντέλο σε μια νέα, μικρότερης κλίμακας οικονομία, ενώ η αυθόρμητη ανάδυσηοριζόντιων, τοπικών δομών αντικατοπτρίζει την επιθυμία για αληθινή δημοκρατία.
Εδώ είναι μερικά παραδείγματα των πρωτοβουλιών από όλη την Ελλάδα, που είναι και οι κύριοι λόγοι για αισιοδοξία μου
Τι έκανε μετά η κίνηση της πατάτας; - Χωρίς Μεσάζοντες
Τον Φεβρουάριο του 2012, τα μέλη της Ομάδα Εθελοντικής Δράσης Νομού Πιερίας, με έδρα την Κατερίνη, ξεκίνησαν το «κίνημα της πατάτας», όπως ονομάστηκε από τα μέσα ενημέρωσης.
«Για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας με τους αγρότες, αποφασίσαμε να τους καλέσουμε να πουλήσουν τα προϊόντα τους απευθείας στους καταναλωτές στην πατρίδα μας»
Το μέλος της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης, Ηλίας Τσολακίδης, εξηγεί: «Για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους αγρότες, αποφασίσαμε να τους καλέσουμε να πουλήσουν τα προϊόντα τουςαπευθείας στους καταναλωτές στην πατρίδα μας, την Κατερίνη. Σε λιγότερο από μία ημέρα, 24τόνοι πατάτες είχαν παραγγελθεί μέσω της ιστοσελίδας μας. Τους ρωτήσαμε ποια θα ήταν μια δίκαιη τιμή και συμφωνήσαμε σε 0,25 σεντ το κιλό. Το ένα τρίτο της τιμής που δίνουν τασούπερ μάρκετ »
Τώρα, κάθε τρεις εβδομάδες, οι αγρότες με μια ποικιλία γεωργικών προϊόντων συναλλάσσονται απευθείας με 6.500 οικογένειες στην Κατερίνη.
«Το κίνημα εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα. Γνωρίζουμε 45 κολεκτίβες σε διαφορετικές πόλεις πουδιοργανώνουν αυτοσχέδιες αγορές τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Κάθε μέρα δεχόμαστε δεκάδεςμηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από αγρότες οι οποίοι είναι πρόθυμοι να διαθέσουν τα προϊόντα τους μέσω του δικτύου μας », λέει ο Ηλίας.
Δεδομένου ότι το κίνημα έχει επεκταθεί, ξεκίνησε και το δικό του σήμα και την ετικέτα του.
«Είναι ένας τρόπος να δείξουμε ότι το κίνημά μας έχει τη δύναμη να διαχειρίζεται τη δική τουαλυσίδα εφοδιασμού, όπως κάνουν τα σούπερ μάρκετ, ενώ πληρούμε τις νομικές απαιτήσεις με τηνεμφάνιση των συστατικών στη συσκευασία. Κάτω απο ένα κοινό σήμα μπορούμε τώρα νασυνεργαστούμε αποτελεσματικά με τους παραγωγούς και άλλες κολεκτίβες σε όλη την Ελλάδα.
Local fair trade flour with the Without Intermediaries label
Τώρα, οι Χωρίς Μεσάζοντες αναλαμβάνουν συμβάσεις καλλιέργειας για συγκεκριμένες καλλιέργειες με προ-συμφωνίες για την παραγωγή και την τελική τιμή.
Αντιμετώπιση αυτοκτονιών και κοινωνικής απομόνωσης - Κλίμακα και Συνύπαρξη
Το 2012, τα ποσοστό αυτοκτονιών αυξήθηκαν κατά περίπου 50% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, σύμφωνα με έρευνα από το Εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. «Οι άνθρωποι που αυτοκτονούν είναι συχνά οι άνθρωποιπου δεν έχουν πρόσβαση σε ψυχιατρική ή ιατρική περίθαλψη και έτσι, με αυτή την έννοια, η κρίση έχει επηρεάσει τα ποσοστά αυτοκτονίας», λέει η Χαρά Σπηλιοπούλου, επικεφαλής του εργαστηρίου.
Στην Αθήνα, μια ΜΚΟ που ονομάζεται “Κλίμακα” και μια Συλλογικότητα από επαγγελματίες ψυχικής υγείας που ονομάζεται “Συνύπαρξη”, προσφέρουν υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξηςσε άτομα που έχουν ανάγκη.
Η Θεραπεύτρια Λϊντα Καραλή από την Συνύπαρξη εξηγεί: “Παρέχουμε πέντε μήνες δωρεάνψυχολογικής υποστήριξης στους ανθρώπους που είναι άνεργοι, άστεγοι ή που δεν έχουν ασφάλιση υγείας ή αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Είμαστε ψυχολόγοι, ψυχίατροι καικοινωνικοί λειτουργοί οι οποίοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να φτάσουν σε περισσότερους ανθρώπους.Η υποστήριξή μας ξεκινά με συνεδρίες ένας-προς-έναν και στην συνέχεια ενθαρρύνουμε τους ασθενείς μας να συνεχίσουν με ομαδική θεραπεία σε συνδυασμό με καλλιτεχνικές δραστηριότητεςτης ομάδας. Κύριος στόχος μας είναι να αγωνιστούμε ενάντια στην κοινωνική απομόνωση”.
Ένα παλιό στέκι κάνει την διαφορά - αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και μεταχειρισμένα ρούχα
Solidarity and second-hand clothes at Akadimia Platonos
Παρά το πλούσιο παρελθόν και την αρχαιολογική της κληρονομιά, η Ακαδημία Πλάτωνος είναισήμερα μια από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας.
Το 2008, μια ομάδα κατοίκων σχηματίζει μια ανοιχτή επιτροπή για την προστασία του ελεύθερων πράσινων χώρων και των αρχαιολογικών χώρων της περιοχής, από τακατασκευαστικά σχέδια των ιδιωτών επενδυτών.
Σε απάντηση στην κλιμακούμενη κρίση, η επιτροπή έχει διευρύνει τις δραστηριότητές της. Κάτοικοιλειτουργούν ένα «στέκι αλληλεγγύης», όπου οι άνθρωποι μπορούν να βρουν ρούχα, παπούτσια,παιδικά παιχνίδια, βιβλία και περιστασιακά, προμήθειες τροφίμων, δωρεάν. Είναι επίσης ένα μέρος όπου οι κάτοικοι μπορούν να κάνουν παρέα, να διαβάσουν εφημερίδες ή να πιούν ένα φλιτζάνικαφέ.
Η Αθηνά είναι μια οικονομολόγος η οποία είναι εθελόντρια στο στέκι κάθε Σαββατοκύριακο: «Δεν είμαστε φιλάνθρωποι. Αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας μέσω της αλληλεγγύης. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε ένα ευρύ φάσμα από συλλογικές δράσεις καιδραστηριότητες - πολιτιστικές, εκπαιδευτικές, περιβαλλοντικές και ούτω καθεξής. Κατανοούμε τη σημασία των δεσμών της κοινότητας.
Μια 55χρονη άνεργη γυναίκα με πλησίασε πριν από ένα χρόνο. Ήταν απελπισμένη. Μου εξομολογήθηκε ότι θα αυτοκτονήσει. Δεν είμαι ψυχολόγος αλλά της πρότεινα να έρθει και να μας βοηθήσει. "Δώστε στον εαυτό σας έναν ακόμη χρόνο," της είπα. Ήρθε στην συλλογικότητα μας και τα έβγαλε όλα από μέσα της.
Η 27χρονη κόρη της Αθηνάς, η Λίλα μας δίνει καθαρά τις θέσεις της: «Δεν μπορούμε απλά να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Πρέπει να δράσουμε τώρα».
Από αντάρτικες δενδροφυτεύσεις σε τράπεζες χρόνου.- Οι κάτοικοι στα Εξάρχειασυνεχίζουν να καινοτομούν.
Πολύ πριν από την σημερινή έκρηξη των ανοικτών λαϊκών συνελεύσεων, μια ομάδα ανθρώπων που ζουν στην γειτονιά των Εξαρχείων, είχαν συστήσει την δική τους Επιτροπή ΠρωτοβουλίαςΚατοίκων.
Ένα από τα εξαιρετικά επιτεύγματα τους ήταν να καταλάβουν ένα εγκαταλελειμμένο χώρο στάθμευσης και να τον μετατρέψουν σε ένα δημόσιο πάρκο. Με βοήθεια από άλλες ομάδες,κατάφεραν, μέσα σε λίγες μέρες, να αφαιρέσουν το τσιμέντο και να φυτέψουν δέντρα.
Οι κάτοικοι των Εξαρχείων καλούν σε ανοιχτές συνελεύσεις σε εβδομαδιαία βάση για την ανάπτυξηπρωτοβουλιών. Πρόσφατα έχουν αναπτύξει μια τράπεζα χρόνου με την οποία τα εγγεγραμμένα μέλη έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν υπηρεσίες χρησιμοποιώντας μονάδες χρόνου ως νόμισμα.Η τράπεζα θα αντιμετωπίσει όχι μόνο τις βασικές ανάγκες, αλλά και τις υπηρεσίες που οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά, όπως ξένη γλώσσα ή μαθήματα φυσικής,συνεδρίες γυμναστικής κλπ. Δικηγόροι, αρχιτέκτονες και καθηγητές ήδη ενδιαφέρονται.
αλλαγές και κινείται μακριά από τον πολιτισμό και τις αξίες του παραδοσιακού σσυστήματος που βασίζεται στο χρήμα ".
Υπονόμευση του ευρώ τον τρόπο του Βότσαλου - με τοπικό νόμισμα
Οι κάτοικοι του Κορυδαλλού μπορεί να συνδεθούν με το δίκτυο μέσω του λογαριασμού τους στην ιστοσελίδα Βότσαλο, αλλά θα ενεργοποιηθεί μόλις επισκεφθούν την εβδομαδιαία συνεδρίαση του δικτύου.
«Δεν είμαστε φιλάνθρωποι. Αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας μέσω της αλληλεγγύης. "
«Αυτό το κάνουμε για τη διατήρηση της ασφάλειας του δικτύου και για να τονιστεί η σημασία της κοινωνικής συνεκτικότητας», εξηγεί η Έλενα. Για να ξεκινήσετε τις συναλλαγές σας θα λάβετε 150 μονάδες Βότσαλο και μπορείτε να συλλέξετε μέχρι και 300 μονάδες Βότσαλο χωρίς καμίασυμμετοχή ευρώ. Τα πάντα λειτουργούν μέσω ενός λογισμικού ανοικτού κώδικα (ΚΥΚΛΟΣ) πουέχει σχεδιαστεί για αυτό το είδος της «τραπεζικής κοινότητας», που είναι δημοφιλής και σε άλλα εναλλακτικά νομίσματα στην Ελλάδα.
Η Έλενα προσθέτει: «Έχουμε ανθρώπους με διαφορετικές ειδικότητες - καλλιτέχνες,εκπαιδευτικούς και ούτω καθεξής - αλλά έχουμε θέσει τον εφοδιασμό με τρόφιμα και την υγεία ως προτεραιότητες. Είμαστε στη διαδικασία επικοινωνίας με παραγωγούς, αγρότες και γιατρούς,ζητώντας τους να συμμετάσχουν στο Βότσαλο ».
Στο πνεύμα του Τσε - συλλογική κουζίνα με μεράκι ανταρτών
Rebel zest and great food at El Che-f collective kitchen.
Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να απαγορεύσει τις συλλογικές κουζίνες, μερικές είναιακόμα ισχυρές, Προσφέρουν ποιοτικό φαγητό - και πολιτική. Πάρτε μια από τις παλαιότερες, την κατάλληλα επονομαζόμενη El Che-f. Με βάση τα Εξάρχεια, σερβίρει ένα νόστιμο γεύμα, κάθεμεσημέρι του Σαββάτου. Μια ομάδα από επαγγελματίες και ερασιτέχνες μάγειρες συνεδριάζει κάθε εβδομάδα για να συζητήσουν το μαγείρεμα και την πολιτική. Σχεδιάζουν, τον προϋπολογισμό, τα καταστήματα και μαγειρεύουν θρεπτικά γεύματα, που όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να δοκιμάσουν.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος οι άνθρωποι θα έρθουν κοντά, θα μοιραστούν τα τραπέζια και θα έχουν φιλικές συζητήσεις. Πάνω από όλα, η ουσία του El Che-f είναι πώς θα κάνουν τα πάντασυλλογικά. Δεν γίνεται για να κακομεταχειριστούν ανθρώπους που θα περιμένουν στην ουρά γιαμια διανομή «νόμιμου» γεύματος χαμηλής ποιότητας.
Χτίζουμε την ουτοπία μέσω της αυτάρκειας - Νέα Γουινέα
Η Νέα Γουινέα που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια, είναι μια συλλογικότητα που προσφέρει μιαποικιλία θεωρητικών και πρακτικών εργαστηρίων για να δώσει στους ανθρώπους την τεχνογνωσίαπου χρειάζονται για να γίνουν πιο αυτάρκεις.
Ο Κώστας είναι υπεύθυνος των εργαστηρίων για την ενεργειακή αυτο-διαχείριση, με έμφαση στον σχεδιασμό και την κατασκευή μικρών ανεμογεννητριών, φωτοβολταϊκών πάνελ και μικρής κλίμακαςυβριδικά συστήματα με χαμηλό κόστος υλικών.
Ένα άλλο μέλος,η Φωτεινή, λέει: «Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι κάποιος μπορεί να είναι 100%αυτάρκης, ιδιαίτερα σε μια πόλη όπως η Αθήνα. Αλλά μπορεί να υπάρξει ένα υψηλό επίπεδοαυτονομίας, ειδικά στην παραγωγή τροφίμων ή σε απλά φαρμακευτικά προϊόντα που οι άνθρωποιμπορούν να μάθουν να φτιάχνουν ».
Και προσθέτει: «Η Νέα Γουινέα ξεκίνησε σαν ένα πείραμα, αλλά έχουμε δει ότι πολλοί άνθρωποιέχουν αποκτήσει εμπιστοσύνη στην άσκηση της αυτάρκειας και ελπίζουμε ότι θα επηρεάσει και άλλους ανθρώπους.επίσης. Για παράδειγμα, ένα κορίτσι που παρακολούθησε το εργαστήριο για την αστική βιολογική γεωργία, στην συνέχεια κατάφερε να πείσει τους κατοίκους της πολυκατοικίας της να καλλιεργήσουν περιβόλια στις βεράντες τους.
Για τη συλλογικότητα, η Νέα Γουινέα είναι ένας μακρινός προορισμός. Είναι μια θέση στο μέλλον,όπου ο σεβασμός και η αλληλεγγύη καθορίζουν την ανάπτυξη των καθημερινών ανθρώπινων σχέσεων. «Αλλά μέσα από τις καθημερινές πρακτικές μας, προσπαθούμε να γειώσουμε αυτή τηνουτοπία, εδώ και τώρα», λένε.
Παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας - από την πλατεία Συντάγματος στην oικολογικήδιαβίωση στo ΣΠΙΘΑΡΙ
From city centre protest to creating utopias of eco-living and self-sufficiency at Spithari and Nea Guinea.
Σε ένα λόφο πάνω από Μαραθώνα στην Αττική βρίσκεται μια μεταβατική οικολογική κοινότητα ηΣΠΙΘΑΡΙ-Waking Life.
«Ήμασταν όλοι μέλη του ελληνικού Κινήματος Zeitgeist και συναντήσαμε ο ένας τον άλλο στην πλατεία Συντάγματος κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του 2011», εξηγεί ο Φώτης. «Σύντομασυνειδητοποίησαμε ότι μοιραζόμαστε κοινές αξίες και πεποιθήσεις. Αυτό είναι το πώςαποφάσισαμε να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας και να δημιουργήσουμε το ΣΠΙΘΑΡΙ».
Η Αλεξάνδρα προσθέτει: «Βασικά, οραματιστήκαμε τη δική μας κοινωνία που βασίζεται στις αρχές της αειφορίας, της αλληλεγγύης και της αυτάρκειας.
Όπως στην Νέα Γουινέα, τα μέλη του ΣΠΙΘΑΡΙ υποστηρίζουν σθεναρά την ιδέα της διάχυσης της γνώσης και την παροχή καθοδήγησης προς μια πιο βιώσιμη και συνεκτική κοινωνία. Μπορούνεπίσης να λειτουργήσουν ως καταλύτες για την κοινωνική αλλαγή, ενεργοποιώντας τη γένεση τωνπερισσότερων μικρών τοπικών κοινοτήτων στην Ελλάδα.
Για κοινότητες, όπως το ΣΠΙΘΑΡΙ, ένα βιώσιμο μέλλον πρέπει να περιλαμβάνει τη συλλογική δράσηκαι τη ριζική επανεξέταση των βασικών αξιών μας.
From city centre protest to creating utopias of eco-living and self-sufficiency at Spithari and Nea Guinea.
Άλλες ομάδες που επισκέφθηκα έτειναν να βλέπουν τον ακτιβισμό τους ως ένα κοινωνικό πείραμαπου θα μπορούσε να προτείνει ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης. Μόνο λίγοι ανησυχούσαν ότιαυτό θα μπορούσε να είναι τίποτα περισσότερο από μια προσωρινή τάση.
Υπάρχει ένας γαλαξίας πρωτοβουλιών στην Ελλάδα, με ανθρώπους που εφευρίσκουν τρόπους για να ξεπεραστούν τα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα που το κράτος φαίνεται να αδυνατεί να επιλύσει. Παρόμοιες πρωτοβουλίες ανθούν και σε άλλες χώρες με προβληματικέςοικονομίες.
Απλές αλλά καινοτόμες και διαφορετικές, αυτές οι ενέργειες σε επίπεδο βάσης θα μπορούσαν να ανοίξουν τον δρόμο για μια αναγκαία στροφή από την κυρίαρχη καπιταλιστική εκδοχή της ανάπτυξης σε μια πιο βιώσιμη και πιο δίκαιη οικονομία.
Αλλά τουλάχιστον, είναι, ένα πρακτικός τρόπος, να βοηθούν τους ανθρώπους να επιβιώσουν σεδύσκολες στιγμές, που δεν έχουν εμφανές τέλος στον ορίζοντα.
Μετάφραση: LEFTeria-news
http://newint.org/features/2013/01/01/greece-potato-movement/
Της Alexandra Saliba
Ακόμα και μετά την εξασφάλιση δισεκατομμυρίων σε δάνεια από τη λεγόμενη «Τρόικα», η ελληνική οικονομία συνεχίζει να συρρικνώνεται σε ανησυχητικό ρυθμό. Οι θέσεις εργασίας εξαφανίζονται. Η ανεργία είναι διπλάσια από τον μέσο όρο της ευρωζώνης και 55% των ατόμων ηλικίας μεταξύ 15 και 24 ετών δεν μπορούν να βρουν δουλειά.
Το ένα τέταρτο του ελληνικού πληθυσμού ζει τώρα σε συνθήκες φτώχειας - ένα ποσοστόχειρότερο από το Ιράν ή το Μεξικό. Και με τους φόρους να αυξάνονται, τον κατώτατο μισθός ναπέφτει, και τηn κοινωνική πρόνοια να αποσύρεται, είναι δύσκολο να δούμε μια θετική πλευρά.
Πολλοί Έλληνες σταδιακά συμβιβάζονται με την κατάρρευση του αποτυχημένου κοινωνικού καιπολιτικού συστήματος. Παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και αντιμετωπίζουν κρίσιμα ζητήματα μέσα από τον ακτιβισμό και την τοπική συλλογική δράση. Υπάρχουν σημάδια ενός μετασχηματισμού του τρόπου ζωής, ενσωματώνοντας τις αξίες και τα κοινωνικά πρότυπα του παρελθόντος.
Μια εγκράτεια και αυτάρκεια παλιάς εποχής που είναι όμως συνυφασμένη με πιο σύγχρονες ιδέεςόπως η βιώσιμη διαβίωση και η ηθική κατανάλωση. Η ποικιλομορφία και η εξάπλωση μικρώνκολεκτίβων σε όλη την Ελλάδα, μας δείχνει τη δύναμη της συλλογικότητας και τις δυνατότητες για ενα μεταβατικό μοντέλο σε μια νέα, μικρότερης κλίμακας οικονομία, ενώ η αυθόρμητη ανάδυσηοριζόντιων, τοπικών δομών αντικατοπτρίζει την επιθυμία για αληθινή δημοκρατία.
Εδώ είναι μερικά παραδείγματα των πρωτοβουλιών από όλη την Ελλάδα, που είναι και οι κύριοι λόγοι για αισιοδοξία μου
Τι έκανε μετά η κίνηση της πατάτας; - Χωρίς Μεσάζοντες
Without Intermediaries organizes fair trade food.
Τον Φεβρουάριο του 2012, τα μέλη της Ομάδα Εθελοντικής Δράσης Νομού Πιερίας, με έδρα την Κατερίνη, ξεκίνησαν το «κίνημα της πατάτας», όπως ονομάστηκε από τα μέσα ενημέρωσης.
«Για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας με τους αγρότες, αποφασίσαμε να τους καλέσουμε να πουλήσουν τα προϊόντα τους απευθείας στους καταναλωτές στην πατρίδα μας»
Το μέλος της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης, Ηλίας Τσολακίδης, εξηγεί: «Για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους αγρότες, αποφασίσαμε να τους καλέσουμε να πουλήσουν τα προϊόντα τουςαπευθείας στους καταναλωτές στην πατρίδα μας, την Κατερίνη. Σε λιγότερο από μία ημέρα, 24τόνοι πατάτες είχαν παραγγελθεί μέσω της ιστοσελίδας μας. Τους ρωτήσαμε ποια θα ήταν μια δίκαιη τιμή και συμφωνήσαμε σε 0,25 σεντ το κιλό. Το ένα τρίτο της τιμής που δίνουν τασούπερ μάρκετ »
Τώρα, κάθε τρεις εβδομάδες, οι αγρότες με μια ποικιλία γεωργικών προϊόντων συναλλάσσονται απευθείας με 6.500 οικογένειες στην Κατερίνη.
«Το κίνημα εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα. Γνωρίζουμε 45 κολεκτίβες σε διαφορετικές πόλεις πουδιοργανώνουν αυτοσχέδιες αγορές τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Κάθε μέρα δεχόμαστε δεκάδεςμηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από αγρότες οι οποίοι είναι πρόθυμοι να διαθέσουν τα προϊόντα τους μέσω του δικτύου μας », λέει ο Ηλίας.
Δεδομένου ότι το κίνημα έχει επεκταθεί, ξεκίνησε και το δικό του σήμα και την ετικέτα του.
«Είναι ένας τρόπος να δείξουμε ότι το κίνημά μας έχει τη δύναμη να διαχειρίζεται τη δική τουαλυσίδα εφοδιασμού, όπως κάνουν τα σούπερ μάρκετ, ενώ πληρούμε τις νομικές απαιτήσεις με τηνεμφάνιση των συστατικών στη συσκευασία. Κάτω απο ένα κοινό σήμα μπορούμε τώρα νασυνεργαστούμε αποτελεσματικά με τους παραγωγούς και άλλες κολεκτίβες σε όλη την Ελλάδα.
Local fair trade flour with the Without Intermediaries label
Τώρα, οι Χωρίς Μεσάζοντες αναλαμβάνουν συμβάσεις καλλιέργειας για συγκεκριμένες καλλιέργειες με προ-συμφωνίες για την παραγωγή και την τελική τιμή.
Αντιμετώπιση αυτοκτονιών και κοινωνικής απομόνωσης - Κλίμακα και Συνύπαρξη
Το 2012, τα ποσοστό αυτοκτονιών αυξήθηκαν κατά περίπου 50% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, σύμφωνα με έρευνα από το Εργαστήριο Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. «Οι άνθρωποι που αυτοκτονούν είναι συχνά οι άνθρωποιπου δεν έχουν πρόσβαση σε ψυχιατρική ή ιατρική περίθαλψη και έτσι, με αυτή την έννοια, η κρίση έχει επηρεάσει τα ποσοστά αυτοκτονίας», λέει η Χαρά Σπηλιοπούλου, επικεφαλής του εργαστηρίου.
Στην Αθήνα, μια ΜΚΟ που ονομάζεται “Κλίμακα” και μια Συλλογικότητα από επαγγελματίες ψυχικής υγείας που ονομάζεται “Συνύπαρξη”, προσφέρουν υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξηςσε άτομα που έχουν ανάγκη.
Η Θεραπεύτρια Λϊντα Καραλή από την Συνύπαρξη εξηγεί: “Παρέχουμε πέντε μήνες δωρεάνψυχολογικής υποστήριξης στους ανθρώπους που είναι άνεργοι, άστεγοι ή που δεν έχουν ασφάλιση υγείας ή αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Είμαστε ψυχολόγοι, ψυχίατροι καικοινωνικοί λειτουργοί οι οποίοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να φτάσουν σε περισσότερους ανθρώπους.Η υποστήριξή μας ξεκινά με συνεδρίες ένας-προς-έναν και στην συνέχεια ενθαρρύνουμε τους ασθενείς μας να συνεχίσουν με ομαδική θεραπεία σε συνδυασμό με καλλιτεχνικές δραστηριότητεςτης ομάδας. Κύριος στόχος μας είναι να αγωνιστούμε ενάντια στην κοινωνική απομόνωση”.
Ένα παλιό στέκι κάνει την διαφορά - αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και μεταχειρισμένα ρούχα
Παρά το πλούσιο παρελθόν και την αρχαιολογική της κληρονομιά, η Ακαδημία Πλάτωνος είναισήμερα μια από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας.
Το 2008, μια ομάδα κατοίκων σχηματίζει μια ανοιχτή επιτροπή για την προστασία του ελεύθερων πράσινων χώρων και των αρχαιολογικών χώρων της περιοχής, από τακατασκευαστικά σχέδια των ιδιωτών επενδυτών.
Σε απάντηση στην κλιμακούμενη κρίση, η επιτροπή έχει διευρύνει τις δραστηριότητές της. Κάτοικοιλειτουργούν ένα «στέκι αλληλεγγύης», όπου οι άνθρωποι μπορούν να βρουν ρούχα, παπούτσια,παιδικά παιχνίδια, βιβλία και περιστασιακά, προμήθειες τροφίμων, δωρεάν. Είναι επίσης ένα μέρος όπου οι κάτοικοι μπορούν να κάνουν παρέα, να διαβάσουν εφημερίδες ή να πιούν ένα φλιτζάνικαφέ.
Η Αθηνά είναι μια οικονομολόγος η οποία είναι εθελόντρια στο στέκι κάθε Σαββατοκύριακο: «Δεν είμαστε φιλάνθρωποι. Αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας μέσω της αλληλεγγύης. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε ένα ευρύ φάσμα από συλλογικές δράσεις καιδραστηριότητες - πολιτιστικές, εκπαιδευτικές, περιβαλλοντικές και ούτω καθεξής. Κατανοούμε τη σημασία των δεσμών της κοινότητας.
Μια 55χρονη άνεργη γυναίκα με πλησίασε πριν από ένα χρόνο. Ήταν απελπισμένη. Μου εξομολογήθηκε ότι θα αυτοκτονήσει. Δεν είμαι ψυχολόγος αλλά της πρότεινα να έρθει και να μας βοηθήσει. "Δώστε στον εαυτό σας έναν ακόμη χρόνο," της είπα. Ήρθε στην συλλογικότητα μας και τα έβγαλε όλα από μέσα της.
Η 27χρονη κόρη της Αθηνάς, η Λίλα μας δίνει καθαρά τις θέσεις της: «Δεν μπορούμε απλά να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Πρέπει να δράσουμε τώρα».
Από αντάρτικες δενδροφυτεύσεις σε τράπεζες χρόνου.- Οι κάτοικοι στα Εξάρχειασυνεχίζουν να καινοτομούν.
Preparing the ground for guerrilla park-making in Athens
Πολύ πριν από την σημερινή έκρηξη των ανοικτών λαϊκών συνελεύσεων, μια ομάδα ανθρώπων που ζουν στην γειτονιά των Εξαρχείων, είχαν συστήσει την δική τους Επιτροπή ΠρωτοβουλίαςΚατοίκων.
Ένα από τα εξαιρετικά επιτεύγματα τους ήταν να καταλάβουν ένα εγκαταλελειμμένο χώρο στάθμευσης και να τον μετατρέψουν σε ένα δημόσιο πάρκο. Με βοήθεια από άλλες ομάδες,κατάφεραν, μέσα σε λίγες μέρες, να αφαιρέσουν το τσιμέντο και να φυτέψουν δέντρα.
Οι κάτοικοι των Εξαρχείων καλούν σε ανοιχτές συνελεύσεις σε εβδομαδιαία βάση για την ανάπτυξηπρωτοβουλιών. Πρόσφατα έχουν αναπτύξει μια τράπεζα χρόνου με την οποία τα εγγεγραμμένα μέλη έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν υπηρεσίες χρησιμοποιώντας μονάδες χρόνου ως νόμισμα.Η τράπεζα θα αντιμετωπίσει όχι μόνο τις βασικές ανάγκες, αλλά και τις υπηρεσίες που οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά, όπως ξένη γλώσσα ή μαθήματα φυσικής,συνεδρίες γυμναστικής κλπ. Δικηγόροι, αρχιτέκτονες και καθηγητές ήδη ενδιαφέρονται.
αλλαγές και κινείται μακριά από τον πολιτισμό και τις αξίες του παραδοσιακού σσυστήματος που βασίζεται στο χρήμα ".
Υπονόμευση του ευρώ τον τρόπο του Βότσαλου - με τοπικό νόμισμα
Οι κάτοικοι του Κορυδαλλού μπορεί να συνδεθούν με το δίκτυο μέσω του λογαριασμού τους στην ιστοσελίδα Βότσαλο, αλλά θα ενεργοποιηθεί μόλις επισκεφθούν την εβδομαδιαία συνεδρίαση του δικτύου.
«Δεν είμαστε φιλάνθρωποι. Αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας μέσω της αλληλεγγύης. "
«Αυτό το κάνουμε για τη διατήρηση της ασφάλειας του δικτύου και για να τονιστεί η σημασία της κοινωνικής συνεκτικότητας», εξηγεί η Έλενα. Για να ξεκινήσετε τις συναλλαγές σας θα λάβετε 150 μονάδες Βότσαλο και μπορείτε να συλλέξετε μέχρι και 300 μονάδες Βότσαλο χωρίς καμίασυμμετοχή ευρώ. Τα πάντα λειτουργούν μέσω ενός λογισμικού ανοικτού κώδικα (ΚΥΚΛΟΣ) πουέχει σχεδιαστεί για αυτό το είδος της «τραπεζικής κοινότητας», που είναι δημοφιλής και σε άλλα εναλλακτικά νομίσματα στην Ελλάδα.
Η Έλενα προσθέτει: «Έχουμε ανθρώπους με διαφορετικές ειδικότητες - καλλιτέχνες,εκπαιδευτικούς και ούτω καθεξής - αλλά έχουμε θέσει τον εφοδιασμό με τρόφιμα και την υγεία ως προτεραιότητες. Είμαστε στη διαδικασία επικοινωνίας με παραγωγούς, αγρότες και γιατρούς,ζητώντας τους να συμμετάσχουν στο Βότσαλο ».
Στο πνεύμα του Τσε - συλλογική κουζίνα με μεράκι ανταρτών
Rebel zest and great food at El Che-f collective kitchen.
Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να απαγορεύσει τις συλλογικές κουζίνες, μερικές είναιακόμα ισχυρές, Προσφέρουν ποιοτικό φαγητό - και πολιτική. Πάρτε μια από τις παλαιότερες, την κατάλληλα επονομαζόμενη El Che-f. Με βάση τα Εξάρχεια, σερβίρει ένα νόστιμο γεύμα, κάθεμεσημέρι του Σαββάτου. Μια ομάδα από επαγγελματίες και ερασιτέχνες μάγειρες συνεδριάζει κάθε εβδομάδα για να συζητήσουν το μαγείρεμα και την πολιτική. Σχεδιάζουν, τον προϋπολογισμό, τα καταστήματα και μαγειρεύουν θρεπτικά γεύματα, που όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να δοκιμάσουν.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος οι άνθρωποι θα έρθουν κοντά, θα μοιραστούν τα τραπέζια και θα έχουν φιλικές συζητήσεις. Πάνω από όλα, η ουσία του El Che-f είναι πώς θα κάνουν τα πάντασυλλογικά. Δεν γίνεται για να κακομεταχειριστούν ανθρώπους που θα περιμένουν στην ουρά γιαμια διανομή «νόμιμου» γεύματος χαμηλής ποιότητας.
Χτίζουμε την ουτοπία μέσω της αυτάρκειας - Νέα Γουινέα
Η Νέα Γουινέα που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια, είναι μια συλλογικότητα που προσφέρει μιαποικιλία θεωρητικών και πρακτικών εργαστηρίων για να δώσει στους ανθρώπους την τεχνογνωσίαπου χρειάζονται για να γίνουν πιο αυτάρκεις.
Ο Κώστας είναι υπεύθυνος των εργαστηρίων για την ενεργειακή αυτο-διαχείριση, με έμφαση στον σχεδιασμό και την κατασκευή μικρών ανεμογεννητριών, φωτοβολταϊκών πάνελ και μικρής κλίμακαςυβριδικά συστήματα με χαμηλό κόστος υλικών.
Ένα άλλο μέλος,η Φωτεινή, λέει: «Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι κάποιος μπορεί να είναι 100%αυτάρκης, ιδιαίτερα σε μια πόλη όπως η Αθήνα. Αλλά μπορεί να υπάρξει ένα υψηλό επίπεδοαυτονομίας, ειδικά στην παραγωγή τροφίμων ή σε απλά φαρμακευτικά προϊόντα που οι άνθρωποιμπορούν να μάθουν να φτιάχνουν ».
Και προσθέτει: «Η Νέα Γουινέα ξεκίνησε σαν ένα πείραμα, αλλά έχουμε δει ότι πολλοί άνθρωποιέχουν αποκτήσει εμπιστοσύνη στην άσκηση της αυτάρκειας και ελπίζουμε ότι θα επηρεάσει και άλλους ανθρώπους.επίσης. Για παράδειγμα, ένα κορίτσι που παρακολούθησε το εργαστήριο για την αστική βιολογική γεωργία, στην συνέχεια κατάφερε να πείσει τους κατοίκους της πολυκατοικίας της να καλλιεργήσουν περιβόλια στις βεράντες τους.
Για τη συλλογικότητα, η Νέα Γουινέα είναι ένας μακρινός προορισμός. Είναι μια θέση στο μέλλον,όπου ο σεβασμός και η αλληλεγγύη καθορίζουν την ανάπτυξη των καθημερινών ανθρώπινων σχέσεων. «Αλλά μέσα από τις καθημερινές πρακτικές μας, προσπαθούμε να γειώσουμε αυτή τηνουτοπία, εδώ και τώρα», λένε.
Παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας - από την πλατεία Συντάγματος στην oικολογικήδιαβίωση στo ΣΠΙΘΑΡΙ
From city centre protest to creating utopias of eco-living and self-sufficiency at Spithari and Nea Guinea.
Σε ένα λόφο πάνω από Μαραθώνα στην Αττική βρίσκεται μια μεταβατική οικολογική κοινότητα ηΣΠΙΘΑΡΙ-Waking Life.
«Ήμασταν όλοι μέλη του ελληνικού Κινήματος Zeitgeist και συναντήσαμε ο ένας τον άλλο στην πλατεία Συντάγματος κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του 2011», εξηγεί ο Φώτης. «Σύντομασυνειδητοποίησαμε ότι μοιραζόμαστε κοινές αξίες και πεποιθήσεις. Αυτό είναι το πώςαποφάσισαμε να πάρουμε την ζωή στα χέρια μας και να δημιουργήσουμε το ΣΠΙΘΑΡΙ».
Η Αλεξάνδρα προσθέτει: «Βασικά, οραματιστήκαμε τη δική μας κοινωνία που βασίζεται στις αρχές της αειφορίας, της αλληλεγγύης και της αυτάρκειας.
Όπως στην Νέα Γουινέα, τα μέλη του ΣΠΙΘΑΡΙ υποστηρίζουν σθεναρά την ιδέα της διάχυσης της γνώσης και την παροχή καθοδήγησης προς μια πιο βιώσιμη και συνεκτική κοινωνία. Μπορούνεπίσης να λειτουργήσουν ως καταλύτες για την κοινωνική αλλαγή, ενεργοποιώντας τη γένεση τωνπερισσότερων μικρών τοπικών κοινοτήτων στην Ελλάδα.
Για κοινότητες, όπως το ΣΠΙΘΑΡΙ, ένα βιώσιμο μέλλον πρέπει να περιλαμβάνει τη συλλογική δράσηκαι τη ριζική επανεξέταση των βασικών αξιών μας.
From city centre protest to creating utopias of eco-living and self-sufficiency at Spithari and Nea Guinea.
Άλλες ομάδες που επισκέφθηκα έτειναν να βλέπουν τον ακτιβισμό τους ως ένα κοινωνικό πείραμαπου θα μπορούσε να προτείνει ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης. Μόνο λίγοι ανησυχούσαν ότιαυτό θα μπορούσε να είναι τίποτα περισσότερο από μια προσωρινή τάση.
Υπάρχει ένας γαλαξίας πρωτοβουλιών στην Ελλάδα, με ανθρώπους που εφευρίσκουν τρόπους για να ξεπεραστούν τα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα που το κράτος φαίνεται να αδυνατεί να επιλύσει. Παρόμοιες πρωτοβουλίες ανθούν και σε άλλες χώρες με προβληματικέςοικονομίες.
Απλές αλλά καινοτόμες και διαφορετικές, αυτές οι ενέργειες σε επίπεδο βάσης θα μπορούσαν να ανοίξουν τον δρόμο για μια αναγκαία στροφή από την κυρίαρχη καπιταλιστική εκδοχή της ανάπτυξης σε μια πιο βιώσιμη και πιο δίκαιη οικονομία.
Αλλά τουλάχιστον, είναι, ένα πρακτικός τρόπος, να βοηθούν τους ανθρώπους να επιβιώσουν σεδύσκολες στιγμές, που δεν έχουν εμφανές τέλος στον ορίζοντα.
Μετάφραση: LEFTeria-news
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)